وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
و از میان شما باید گروهى باشند که (دیگران را) به خیر دعوت نمایند و امر به معروف و نهى از منکر کنند و آنها همان رستگارانند.
نکته ها:
قرار گرفتن آیه مربوط به امر به معروف و نهى از منکر در میان دو آیه ‏اى که دستور اتّحاد و یک پارچگى مى‏دهد، شاید از آن رو باشد که در نظام اجتماعىِ متفرّق و از هم پاشیده، یا قدرت دعوت به خیر و معروف وجود ندارد و یا این که چنین دعوت‏هایى مؤثّر و کارساز نیست.
امر به معروف و نهى از منکر، به دو صورت انجام مى‏شود:
1 به عنوان وظیفه‏ اى عمومى و همگانى که هر کس به مقدار توانایى خود باید به آن اقدام نماید.
2 وظیفه‏اى که یک گروه سازمان یافته و منسجم آن را به عهده دارد و با قدرت، آن را پى ‏مى‏گیرد. چنان که اگر راننده‏اى در خیابان خلاف کند، هم سایر رانندگان با چراغ و بوق به او اعتراض مى‏کنند و هم پلیس راهنمایى براى برخورد قاطع با متخلّف وارد صحنه مى‏شود.
درباره امر به معروف و نهى از منکر، روایات بسیارى آمده که از نقل آنها صرف نظر و به این مقدار بسنده مى ‏کنیم که على علیه السلام فرمود: اگر امر به معروف و نهى از منکر ترک شود، کارهاى نیک و خیر تعطیل و اشرار و بَدان مسلّط مى‏شوند.
پیامها
1: در جامعه اسلامى، باید گروهى بازرس و ناظر که مورد تأیید نظام هستند، بر رفتارهاى اجتماعى مردم نظارت داشته باشند. «وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ»
2: اصلاح جامعه و جلوگیرى از فساد، بدون قدرتِ منسجم و مسئول مشخّص امکان ندارد. «مِنْکُمْ أُمَّةٌ»
3:دعوت‏ کنند ها‏ى به خیر و معروف باید اسلام‏ شناس، مردم ‏شناس و شیوه شناس باشد. لذا بعضى از امّت این وظیفه را به عهده دارند، نه همه آن ها. «مِنْکُمْ أُمَّةٌ»
4:دعوت به خیر و امر به معروف و نهى از منکر، باید به صورت دائمى باشد، نه موسمى و موقّتى.«یَدْعُونَ»، «یَأْمُرُونَ»، «یَنْهَوْنَ»
5:امر به معروف، بر نهى از منکر مقدّم است. اگر راه معروف ‏ها باز شود، زمینه براى منکر کم مى‏گردد. «یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»
6: کسانى که براى رشد و اصلاح جامعه دل مى‏ سوزانند، رستگاران واقعى هستند و گوشه ‏گیرانِ بى ‏تفاوت را از این رستگارى سهمى نیست. «أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»
 7:فلاح و رستگارى، تنها در نجات و رهایى خود خلاصه نمى ‏شود، بلکه نجات و رشد دیگران نیز از شرایط فلاح  و رستگاری است. «یَأْمُرُونَ»، «یَنْهَوْنَ»، «أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»
آدرس:سوره مبارکه آل عمران آیه 104